భగవంతుడికి అంకితమవుతున్నామని భావించటం ఎంత మూర్ఖత్వము?

భగవంతుడికి అంకితమవుతున్నామని భావించటం ఎంత మూర్ఖత్వము? ఈ సృష్టి ఆరంభమునుంచే అతడు మనలో ఉండి మనకు అంకిత మయ్యాడు. మనతో బాటు బాధపడుతూ, ఆనందపడుతూ, క్షణ క్షణం మరణిస్తూ, తిరిగి మనతోనే పుడుతూ వున్నాడు. మనమే మన అవివేకముతో, అజ్ఞానముతో, అహంకారంతో, గర్వంతో, ఆయనకు శరణాగతి అవుతున్నామని అనుకుంటూ ఉంటాము. ఆయన నా శాశ్వత మిత్రుడు, ఆ విధముగా కానీ పక్షంలో ఆయనేందుకు నా అనారోగ్యములోనూ, నా భాదలలోనూ, కష్టాలలోనూ, చివరికి నా చావులో సైతము నా తోడుంటాడు? ఇప్పుడు చెప్పండి " అతను" నిజముగా అంకిత మవలేదా? "ఆయన" నాకు అంకితమయ్యాడు అనే నిర్ధారణతో ముందుకు సాగుదాము.                                    మనము ఈ లోకములో అద్దెకుంటున్నామని తెలుసుకోకుండా ప్రతిదీ మాదే అని మనము అనుకుంటూ ఉంటే, ఎదో ఒకరోజు వాటిని విడిచిపెట్టి వెళ్ళాల్సివస్తుంది. అందుకే 'నీవు ఈ ఇంట్లో కేవలము అద్దెకు వుంటున్నావనే సంగతి గుర్తుంచుకో. ఈ ఇంట్లోనే కాదు ఈ శరీరములో నీవు కొన్నాళ్ళు ఉండి పోవడానికి వచ్చావు. నీవు దీనిని విడిచి పెట్టె లోపే మరో నివాసస్థావరాన్ని సిద్ధము చేసుకో. లేదంటే, నీవు ఇల్లు లేనివాడవై పోతావు. ఎక్కడికి వెళ్ళాలో దిక్కు తెలియనివాడివై పోతావు, అని ఆధ్యాత్మికత్వము చెపుతుంది. ఈ జీవితము అంతమైన తరువాత మనకు ఎదురయ్యే భయానక పరిస్థితి ఇదే. అందుకే "ప్రియమిత్రమా! ముందుగానే తదుపరి గృహానికి  అన్వేషించు, ఇక్కడ ఇల్లు ఎప్పుడు ఖాళీచేసి వెళ్లాల్సి వస్తుందో ఎవ్వరూ చెప్పలేరు. అంతేకాక ఇక్కడ ఏ విధమైన వ్రాతపూర్వక ఒప్పందం లేదు. కాబట్టి ' స్కౌట్స్' లాగా సిద్ధముగా ఉండండి!"